อยู่บนดอย แต่ไม่ได้สอยดาว ได้แต่นั่งหนาว หวังว่าจะถึงคราวได้ลง
___________________________________________
ประสบการณ์หนึ่ง ที่นักลงทุนต้องได้เจอกันบ้าง (หรืออาจจะบ่อย) ในชีวิตการลงทุน จนเป็นที่มาของความเห็นอกเห็นใจกัน อยู่บนดอยเป็นเพื่อนกันนะ หรือถูกเอาไปล้อกันขำๆ ว่าอยู่บนนั้นหนาวมั้ย เพื่อผ่อนคลายความเครียดกันบ้าง และหากมีการแบ่งพอร์ตลงทุนไว้ ก็อาจจะพอยิ้มหรือขำออกบ้าง แต่ถ้าหมดหน้าตัก ก็อาจจะยิ้มไม่ค่อยออก เพราะยอดดอย โดยเฉพาะยอดใหญ่ หรือยอดที่ถูกราคาลากขึ้นไปทุบลงมา มักจะอยู่ตรงนั้นนานเลยทีเดียว ถือเป็นการวัดใจว่า จะรอ หรือ พอแค่นี้
นี่จึงเป็นเหตุว่า ทำไมเงินลงทุนจึงควรเป็นเงินเย็น เป็นเงินที่ไม่ได้เอาไปใช้อะไร เพราะหากนำเงินที่อาจจะต้องใช้มาลง ก็อาจจะไม่มีทางเลือกใด นอกจากต้องยอมกระโดดลงจะดอยแบบขาดทุนมาก เพื่อนำเงินออกมาใช้ก่อน แต่ไม่ได้หมายความว่าการออกแบบนี้เป็นเรื่องผิด เพราะหากมองว่าราคาอาจจะลงต่อแล้วต้องการตัดขาดทุนก็สามารถทำได้ แต่นี่เป็นทางเลือกที่เลือกได้ เพราะหากเป็นเงินเย็น ก็ยังไม่จำเป็นต้องนำเงินออกมาใช้ และหากเสียเงินก้อนนี้ไปชีวิตปกติไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่ก็จะรู้สึกไม่ดี
แต่สำหรับคนที่นำเงินค่าใช้จ่ายมาลงทุนแล้วนั้น แทบจะไม่มีทางเลือกมากเท่าไหร่ ยิ่งถ้าเสียเงินนี้ไปชีวิตก็อาจจะเดือดร้อนได้ด้วย ถึงจะอยู่บนดอย ก็ขอให้อยู่อย่างมีสติ อยู่อย่างชีวิตปกติยังมั่นคง ใช้เงินเย็นมาลงทุน เพื่อลดความเสี่ยงในการใช้ชีวิต